ЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄЭIЄ

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪ЭЄ₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪







Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ 2014

Την Κυριακή 6 Ιουλίου 2014 του τρέχοντος ημερολογίου μετά χριστιανικής χρονολόγησης, στην περιοχή του Λαιμού Βουλιαγμένης, λίγο πιο πέρα από το Ιερό του Απόλλωνος Ζωστήρος, λίγο πιο πέρα από την μέχρι σήμερα σωζόμενη οικία των ιερέων, λίγο πιο πέρα από… την ραστώνη του καλοκαιριού, Έλληνες λάτρεις της ελληνικής Κοσμοθέασης τίμησαν την αρχέγονη Θεότητα του Ηλίου εορτάζοντας το Θερινό Ηλιοστάσιο με επικλήσεις και σπονδές προς τιμήν των Θεών που από την ‘’Πύλη των θνητών’’ οδηγούν την ψυχή μας στο ΦΩΣ.
Και επικαλέστηκαν τον πατέρα Δία, την μάνα Γη, τον αρχέγονο Ήλιο, τον φωτοδότη Απόλλωνα, τον λόγιο Ερμή…
Στην εκδήλωση συμμετείχαν μέλη της πολιτιστικής και δημοσιογραφικής ομάδας των ‘’ΦΡΥΚΤΟΡΙΩΝ’’, εκπρόσωποι της ‘’Κοινότητας των Ελλήνων Εθνικών Μεσσηνίας’’ και αρκετοί φίλοι που ορμώμενοι από την επιθυμία της μάθησης, παρέστησαν προκειμένου να αντιληφθούν κατ` ιδίαν ποια είναι η ελληνική πατρογονική μας λατρεία και πως τιμάται.
Μετά το πέρας της τελετής ακολούθησε επίσκεψη στο Ιερό του Απόλλωνος Ζωστήρος όπου έγινε ξενάγηση για το πώς ήρθε στο φως που του ανήκει, το ιερό του Θεού του φωτός, όταν το 1924, παιδιά του τότε ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης, σκάβοντας στην παραλία έφεραν στην επιφάνεια τμήματα κιόνων και μαρμάρινα βάθρα του Ιερού…

Εν ονόματι της επανελλήνισης, ευχαριστούμε θερμά όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους.

ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ЄΛΛΗΝΟΣ ΑΔЄΛΦΟΥ

ЄΙΜΑΙ ЄΛΛΗΝ, ΛΑΤΡΗΣ ΤΟΥ ΜЄΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥ, ΜЄΛЄΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝЄΥΜΑΤΟΣ. ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ЄΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ЄΠΙΣΤΡЄΨΩ ЄΚЄΙ, ΤΙΜΩ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΑΙΑ ΠΟΥ ΜЄ ΦΙΛΟΞЄΝЄΙ ΜΑ ΟΙ ΑΣΒΗΣΤЄΣ ΜΝΗΜЄΣ ΜΟΥ ΘΑ ΜЄ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ЄΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ЄΧΩ ЄΛΘЄΙ ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΦΟΡЄΣ ΩΣ ЄΛΛΗΝ, ЄΝΘΥΜΟΥΜΑΙ ΤΟ ΠΑΡЄΛΘΟΝ ΜΟΥ ΩΣ ΠΟΛЄΜΙΣΤΗΣ, ΩΣ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΩΣ ΜΥΣΤΗΣ, ΔЄΝ ЄΙΜΑΙ ΥΠЄΡΟΝΤΟΤΗΤΑ, ΟΥΤЄ ΜЄΓΑΛΟΣ ΑΝΗΡ, ЄΙΜΑΙ ΜΙΑ ЄΛΛΗΝΟΨΥΧΗ ΥΠΑΡΞΗ ΠΟΥ ЄΠЄΛЄΞΑ ЄΘЄΛΟΝΤΙΚΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦЄΡΩ ЄΡΓΟ ΣΑΝ ΑΠΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ.
 ΣЄ ΚΑΘЄ ΖΩΗ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΜЄ ΚΥΝΗΓΗΣЄ ΚΑΙ ΣЄ ΚΑΘЄ ЄΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΠΟΤΙΣЄ ΤΗΝ ΙЄΡΗ ΧΩΡΑ, ΤΟ ΠЄΙΣΜΑ ΜΟΥ ΜЄΓΑΛΩΝЄ ΜЄ ΤΟ ΠЄΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, ΔЄΝ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΑ, ΔЄΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑ, ΔЄΝ ΓΟΝΑΤΙΣΑ, ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΠΑΛΙ ЄΔΩ ΞΑΝΑ ΩΣ ЄΛΛΗΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤЄΛΙΚΗ ΜΑΧΗ. ΜЄ ΘΛΙΒЄΙ ΤΟ ΓЄΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΒΛЄΠΩ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤЄΥΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡЄΙ ΝΑ ЄΧЄΙ ЄΛΘЄΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΡΑ, ΠΟΥ ΔЄΝ ΔЄΧΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ЄΧΟΥΝ ΞΑΝΑ ΓЄΝΝΗΘЄΙ, ΠΟΥ ΔЄΝ ΔΙΑΝΟΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ЄΙΝΑΙ ΓЄΜΑΤΟ ΥΛΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΫΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΛΗΘЄΙΑ ΣЄ ΚΟΙΤΟΥΝ ΠΑΡΑΞЄΝЄΜЄΝΟΙ.
 Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΛΗΘЄΙΑ ЄΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΑ ΤΡЄΛΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΟΜΩΣ ЄΓΩ ΔЄΝ ΣΤΑΜΑΤΩ, ΣΥΝЄΧΙΖΩ ΜЄΧΡΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ, ΟΦЄΙΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΜЄΙΝΩ ΣΤΑΘЄΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΡЄΥΤΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΚΑΘЄ ЄΜΠΟΔΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ. ΞЄΡΩ ΟΤΙ ΔЄΝ ΑΝΗΚΩ ΣЄ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ЄΙΜΑΙ ΞЄΝΟΣ ΣΤΟ ΚΑΘЄ ΤΙ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΑΡΗΓΟΡΟ ΜΟΥ ΘЄΑΜΑ ЄΙΝΑΙ Ο ЄΝΑΣΤΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΔЄΝ ЄΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΩ ΣΥΝЄΧΩΣ ΑΛΛΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΔЄΛΦΙΑ ΜΟΥ, ЄΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΣΥΓΓЄΝΙΚΟ ЄΧΩ ΣЄ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ЄΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΑΛΛΑ ΜЄ ΓΝΩΣΤЄΣ ЄΝЄΡΓЄΙΑΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤЄΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ЄΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ. 
Ο νοών... νοείτω... 
 ЄΙΜΑΣΤЄ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝЄΧΩΣ ΑΥΞΑΝΟΜΑΣΤЄ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΥΡΙΑΔЄΣ ΨΥΧЄΣ ΠΟΥ ЄΧΟΥΝ ΠЄΙΣΜΩΣЄΙ ΜЄ ΤΗΝ ΣΥΜΠЄΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ЄΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ. ЄΛΛΗΝ ΔЄΝ ЄΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ЄΓΩ, ЄΙΣΑΙ ΚΑΙ ЄΣΥ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝЄΣΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ, ΠΟΥ ΝΙΩΘЄΙΣ ΟΤΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΔЄΝ ΣЄ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΜΟΝЄΙΣ ΝΑ ΤЄΛЄΙΩΣЄΙ Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ЄΙΣΑΙ ЄΣΥ ΠΟΥ ΠΛЄΟΝ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΟΥ ЄΧЄΙ ЄΞΑΝΤΛΗΘЄΙ ΚΑΙ ΜЄΤΡΑΣ ΤΗΝ ΚΑΘЄ ΜЄΡΑ ΠΟΥ ΠЄΡΝΑ ΣΑΝ ΝΑ ЄΙΣΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜЄΝΟΣ, ЄΙΣΑΙ ЄΣΥ ΠΟΥ ЄΝΩ ΒΛЄΠЄΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ЄΠΙΔЄΙΝΩΝΟΝΤΑΙ, ΒΡΙΣΚЄΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΚΑΝЄΙΣ ΣΧЄΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΜЄΣΟ ΜЄΛΛΟΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝЄΙΣ ΤΟ ΓЄΛΙΟ ΣΟΥ.
ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣЄΙΣ ΤΟΤЄ ΘΑ ΑΛΛΑΞЄΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ЄΧЄΙΣ ЄΛΘЄΙ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ЄΙΣΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΛΙΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΙΑ, ЄΙΣΑΙ ЄΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΣ ΑΡΡΗΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ. ЄΛΛΗΝ, ΟΙ ΣΑΛΠΙΓΓЄΣ ΗΧΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΞЄΚΙΝΗΣЄ, ΗΛΘЄ Η ΩΡΑ ΝΑ ΞΑΝΑ ΓΙΝЄΙΣ ΠΟΛЄΜΙΣΤΗΣ, ЄΦΘΑΣЄ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΞΑΝΑ ΓΙΝЄΙΣ ЄΛ-ΛΗΝ!
Γιάννης ЭЄ Χαραλαμπίδης

Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ

Όσο ο Οδυσσέας περιπλανήθηκε δέκα χρόνια στο Αιγαίο ή στην Μεσόγειο και όσο η Αργώ ήταν ένα απλό καράβι της θάλασσας, άλλο τόσο και η χώρα των Υπερβορείων, βρίσκεται στον πλανήτη Γη… 
Σύμφωνα με την Ελληνική Ιερή Παράδοση, την Μυθολογία μας, ο Θεός Απόλλων με το ιπτάμενο άρμα του, το οποίο έσερναν Κύκνοι κάθε φθινόπωρο επισκεπτόταν την χώρα των Υπερβορείων και επέστρεφε πάλι την άνοιξη στη Δήλο και στους Δελφούς. Όπως είναι γνωστό (δυστυχώς όχι σε όλους) η Ελληνική Μυθιστορία, περιγράφει πραγματικές καταστάσεις και γεγονότα, που συνέβησαν και συνέβαιναν στο μακρινό παρελθόν, μάλιστα και σε εποχές προκατακλυσμιαίες, και δεν περιορίζονται μόνο στον Γήινο χώρο. (Όσοι επιμένουν να θεωρούν την Ελληνική Μυθολογία παραμύθια και γέννημα της φαντασίας των δημιουργών της, …μπορούν να συνεχίσουν να την θεωρούν έτσι.) Όπως μας πληροφορεί η Μυθολογία μας, την  χώρα των Υπερβορείων εκτός από τον Απόλλωνα που πηγαινοερχόταν, επισκέφθηκαν επίσης ο Θησέας κι ο Περσέας
Το ζήτημα είναι που βρίσκεται αυτή η χώρα. Άλλοι την τοποθετούν  σε  μια αδιευκρίνιστη περιοχή στις βόρειες περιοχές της Ευρασίας και στη φαντασία των περισσότερων υπήρχε στα εδάφη της σημερινής Βρετανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας. Άλλες περιγραφές την τοποθετούν στην ευρύτερη περιοχή των Ουραλίων.
Ο σκοταδισμός που επιβλήθηκε δια της βίας πριν 1700 χρόνια ήταν επόμενο μετά από μερικές γενιές να περιορίσει και τους πνευματικούς ορίζοντες γενικότερα. Έτσι και η αναζήτηση της χώρας των υπερβορείων περιορίστηκε, στον βόρειο Ελλαδικό χώρο κατ αρχήν και οι πιο τολμηροί λαμβάνοντας υπ όψιν την ετυμολογία της λέξεως, φτάνουν έως τα βορειότερα σημεία του πλανήτη Γη. Μέχρι εκεί. Για παρά «έξω» ούτε συζήτηση, αφού ο σκοταδισμός φρόντισε να περάσει στις συνειδήσεις, ότι η μυθολογία περιγράφει παραμύθια. Μια άποψη που ισχύει μέχρι και σήμερα. Η (κάποτε) απαγόρευση της  πρόσβασης στην γνώση και στις αρχαίες πηγές, ίσως άφησε τα κατάλοιπα της, αφού και σήμερα οι περισσότεροι εξακολουθούν να αγνοούν πεισματικά την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και τον θησαυρό των πληροφοριών της. Δυστυχώς όμως υπάρχει και άλλο ένα «εμπόδιο», το σημαντικότερο, που δεν επιτρέπει να σταθούν διαφορετικές εκδοχές από τις συνηθισμένες. Και αυτό δεν είναι άλλο από το δόγμα της συμβατικής Ιστορίας. Όπως ξέρουμε, δόγμα είναι ένα καθορισμένο πλαίσιο σκέψης, θρησκευτικού, πολιτικού, ή επιστημονικού περιεχομένου, έξω από το οποίο κάθε αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται αίρεση και ανοησία. Έτσι ο δογματισμός επικράτησε σε όλες της εκδηλώσεις της ζωής μας και πρέπει να πειθαρχούμε υποχρεωτικά σε αυτόν για να είμαστε αποδεκτοί από το σύστημα. Ξεχάσαμε όμως ότι η Ελληνική σκέψη μεγαλούργησε γιατί παρέμεινε αδογμάτιστη και αγωνίστηκε για την ελευθερία του πνεύματος.
 Αν υποθέσουμε ότι η χώρα των Υπερβορείων είναι κάποιο σημείο από τα προαναφερθέντα,  ερχόμαστε σε σύγκρουση με την αρχαιοελληνική γραμματεία που αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι μιλούσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Διαβάζουμε στον Διόδωρο: «Έχειν δε τους Υπερβορείους τίνα διάλεκτον, και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...». Οι Υπερβόρειοι λοιπόν είναι Έλληνες, αδέλφια μας, όλοι ιερείς και λάτρεις του Απόλλωνα του οποίου «...η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...» όπως αναφέρει και ο Πλάτων. Βέβαια Αιώνια Ζωή και Αιώνια Ευτυχία δεν υπάρχει στις εσχατιές του βορρά της Γης, ούτε είναι ασφαλώς ένας παντοτινός καταπράσινος τόπος με ανέσπερο φως χωρίς να γνωρίζει ποτέ χειμώνα και πολύ περισσότερο ένας τόπος με δυο ετήσιες σοδειές, όπως τον θέλει η Ελληνική Μυθολογία. 
Από τα παραπάνω θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Υπερβορεία δεν ανήκει στις βόρειες πολικές περιοχές. Δεν βρίσκεται καν στον πλανήτη Γη. Και ως προς αυτό μας πληροφορεί σχετικά ο μεγάλος λυρικός αλλά και μύστης ποιητής Πίνδαρος: «Την θαυμαστήν οδόν την άγουσαν εις τας πανηγύρεις των Υπερβορείων ούτε πεζός, ούτε δια πλοίων ερχόμενος θα δυνηθείς να εύρεις...».
Εφόσον λοιπόν ο δρόμος που οδηγεί στους Υπερβορείους δεν υφίσταται ούτε δια ξηράς, ούτε δια θαλάσσης, άρα ο μόνος δρόμος που απομένει είναι ο εναέριος δρόμος τον οποίο για να τον διασχίσεις χρειάζεται να διαθέτεις τι άλλο; Ιπτάμενα σκάφη!!! Επομένως οι Υπερβόρειοι ανήκουν σε χώρους κοσμικούς. Εν συνεχεία ο Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της Αιώνιας Ευτυχίας των Υπερβορείων αναφέροντας ότι αν και είναι άνθρωποι εντούτοις δεν προσβάλλονται ποτέ από νοσήματα, ούτε μάλιστα υπόκεινται στη διαδικασία της γήρανσης των κυττάρων τους και κατά συνεπείαν είναι αθάνατοι!! Αναφέρει σχετικά: «Ούτε ασθένειαι ούτε το απάισιον γήρας προσβάλλουν την ιερά ταύτην γενεάν, χωρίς δε πόνον και μακράν των μαχών ζουν... Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσέας)».
 Ο Πλάτωνας εξηγεί την αθανασία των Ολύμπιων προπατόρων μας όταν αναφέρει πως η διατήρηση της συνοχής τους οφείλεται στο γεγονός πως η συγκόλληση των τεσσάρων στοιχείων του Σύμπαντος (Γη, Ύδωρ, Πυρ, Αήρ), που αποτελούν την προαναφερθείσα συνοχή τους, έγινε με Δεσμούς Άλυτους (ότι κι αν σημαίνει αυτό). Εφόσον λοιπόν οι Υπερβόρειοι είναι αθάνατοι και εφόσον αυτό προϋποθέτει «Αλύτοις Δεσμοίς» εν τη συνοχή τους και εφόσον είναι Έλληνες Αδέλφια μας, συνεπάγεται ότι είναι και αυτοί κάποιοι από τους (χιλιάδες) ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ
Πάλι ο Πίνδαρος μας πληροφορεί για τον σύνδεσμο που ενώνει τους Ελλάνιους εν τη Ελλάνια, με τους Ελλάνιους Ολύμπιους: «Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή θεών. Έχουν και οι δύο πνοή ζωής από μα μόνο μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους και η μία είναι τα τίποτε, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη ακρόπολη. Και όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυία και δύναμη, με τους αθάνατους, κι ας μην ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα...» Στην περίπτωση που μελετάμε και σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση, ο σύνδεσμος δεν είναι άλλος από τον θεό Απόλλωνα.
Αξίζει να αναφέρουμε κάποια στοιχεία από την μυθολογία μας που συνδέει τον Απόλλωνα με τους Υπερβορείους πριν ακόμα τη γέννησή του. Κατά την παράδοση η μητέρα του θεού, η Λητώ, γεννήθηκε στη χώρα των Υπερβορείων γεγονός που αμέσως την κατατάσσει στο αυτό έθνος. Όταν πλησίαζε η ώρα της γέννησης του θεού του Φωτός, η Υπερβόρεια Λητώ μετέβη στη Δήλο συνοδευόμενη από τις δύο Υπερβόρειες παρθένες Άργη και Ώπιδα
Ο θεός Απόλλωνας είναι γνωστός για την ασύγκριτη ευστοχία του στη τοξοβολία· τα βέλη του δεν αστοχούν ποτέ. Αυτή του την ικανότητα χρησιμοποίησε για να εκδικηθεί τους Κύκλωπες τους οποίους θεώρησε ως υπαίτιους για το θάνατο του υιού του Ασκληπιού.
Με μεγάλη επιδεξιότητα στόχευσε με το τόξο του και με ένα και μοναδικό βέλος σκότωσε όλους τους Κύκλωπες. Μετά από το φονικό, το βέλος πέταξε μόνο του(;) και κρύφθηκε στο ναό του Απόλλωνος στη χώρα των Υπερβορείων
Αυτό το ιπτάμενο βέλος χάρισε ο θεός στον Υπερβόρειο ιερέα Άβαρι πάνω στο οποίο μεταφέρθηκε για το ταξίδι του από την Υπερβορεία στην Δήλο. Ο Άβαρις επισκέφθηκε τον πλανήτη μας στην εποχή του Πυθαγόρα, με τον οποίο είχε και επαφή και σε αυτό το γεγονός εντοπίζεται η καταγωγή του Πυθαγόρα, αλλά και του δασκάλου του Φερεκύδη, στους ΥπερβόρειουςΗ σχέση άλλωστε του Πυθαγόρα με τον Υπερβόρειο Απόλλωνα διαφαίνεται όταν ο Άβαρις συνάντησε τον Πυθαγόρα και τον «νόμισε» για τον ίδιο τον θεό «...για τον θεό του οποίου ήταν ιερέας..» αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος, στα κείμενα του οποίου μπορούμε επίσης να διαβάσουμε: «Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα “Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα”. Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Αποδείξεις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα». Και αλλού: «(Ο Άβαρις) χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα». Επίσης: «Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό... διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας». Το φονικό-ιπτάμενο βέλος είναι φυσικά, όπως και το ιπτάμενο άρμα του Απόλλωνα που σέρνουν Κύκνοι, σκάφος που έχει την δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών.
Σχετικά με τα παραπάνω αναφέρει και ο Raymond Drake στο βιβλίο του Gods and Spacemen in Greece and Rome (τίτλος στα ελληνικά: Διαστημάνθρωποι και Ιπτάμενοι Δίσκοι στην Ελλάδα). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι «Διαστημάνθρωποι» κατά τον Drake, είναι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων. Αναφέρει λοιπόν ο Άγγλος συγγραφέας: «...Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έγραψε ότι ο Πυθαγόρας πήρε τις γνώσεις του από τον Υπερβόρειο Δρυϊδη Άβαρι, τον ιερέα του Απόλλωνα, που δεν έτρωγε γήινες τροφές και ταξίδευε στον αέρα πάνω στο “Βέλος του Απόλλωνα”, υπονοώντας έναν διαστημάνθρωπο... Ο Πυθαγόρας μίλησε επίσης για επικοινωνία με τους θεούς. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο σοφός είχε μεταφερθεί κατά κάποιο θαυμαστό τρόπο γύρω από γη, ένας υπαινιγμός για τη φιλία του με πλάσματα του διαστήματος...»
Όπως είπαμε οι Υπερβόρειοι είναι Έλληνες Αδέλφια μας
του βορείου ημισφαιρίου του ουράνιου θόλου
Κατά την επίσκεψη του Ήρωα Περσέα στις περιοχές των Υπερβορείων από τους οποίους έλαβε βοήθεια στην επικείμενη σύγκρουση του με την Μέδουσα, οι Υπερβόρειοι του προσφέρανε το «σπαθί» που θα προοριζόταν για τον αποκεφαλισμό του φοβερού τέρατος, καθώς επίσης και την περικεφαλαία που θα τον έκανε κατά βούληση αόρατο. Φύλακας Άγγελος του Περσέα  αναλαμβάνει η θεά Αθηνά η οποία και αρχικά τον βοηθάει να μεταβεί στους Υπερβόρειους, όπως μας πληροφορεί ο Πίνδαρος: «...Εις των ευτυχών τούτον ανθρώπων το έθνος ήλθεν άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσεύς) με τόλμην και θάρρος υπό την οδηγίαν της Αθηνάς» 
Παράδοξος όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Περσέας βρέθηκε ανάμεσά τους.
Στο παρακάτω απόσπασμα του Πίνδαρου μπορούμε να διαβάσουμε: «...Λέγω τους Υπερβορείους εις των οποίων τα δώματα ήλθεν άλλοτε ο Περσεύς ο ήρως, και παρακάθισεν εις γεύμα. Εύρε δε αυτούς προσφέροντας εις τον θεόν ιεράς θυσίας όνων...». Ο Περσέας λοιπόν θυσίασε όνους για να μπορέσει να μεταβεί στη χώρα τους. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο ποιητής στη συγκεκριμένη ωδή μιλάει με κώδικα. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Τουλάτος στο έργο του «Τα Αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Βιβλίο1» δίνει μια εξήγηση: «...Ο γνωρίζων ελληνικά θα καταλάβει ότι η προσφορά των Υπερβορείων αδελφών μας, είναι προσφορά του όλου νοητικού κόσμου, αφού ο Περσέας τους βρήκε “προσφέροντας θυσίας ό ν ω ν” (διάβαζε αποκωδικοποιημένα ν ό ω ν)... Και για όποιον δεν εννόησε, τον παραπέμπω στον μεγάλο γραμματολόγο Λουκιανό (έργο Λούκιος ή Όνος), στον Πλάτωνα (έργο «Ευθύδημος»). Επίσης στον «Κρατύλο» του Πλάτωνα, να καταλάβει τη βαθύτερη ουσία του Ελληνικού αλφαβήτου και να συλλαμβάνει μηνύματα μέσα από λέξεις κλειδιά όπως, Κρ-Ονος ή Θρ-Ονος...» 
Για όποιον θα θελήσει να ψάξει περισσότερο το θέμα σχετικά με τους «όνους», θα πρέπει να καταφύγει και σε εργασίες που ασχολούνται με την πινακίδα του Ιδαλίου στη Κύπρο.
Η χώρα των Υπερβορείων λοιπόν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που αντλούμε από το βιβλίο «Η Άγνωστη Αρχαιολογία των Ελλήνων» του Στρατηγού κ. Γ. Καλογεράκη, δεν βρίσκεται στην Γη αλλά στην Ουράνια περιοχή του Βέγκα, που ανήκει στο αστρικό σύστημα της Λύρας. Ο Βέγκας το έτος 14000 θα κατέχει την σημερινή θέση του Πολικού αστέρα.  Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι Υπερβόρειοι έστελναν δώρα από τη μακρινή τους περιοχή, που κατέφταναν πρώτα στη Δωδώνη κι έπειτα έφταναν μέχρι το ναό του Απόλλωνα στη ΔήλοΊσως μπορούμε να υποθέσουμε  πως η σύνδεση με των ουράνιο αυτόν τόπο, γίνεται μέσω του διαύλου της ΔωδώνηςΟ γυρισμός του Απόλλωνα γιορτάζονταν στους Δελφούς κάθε εαρινή ισημερία, με τα Θεοφάνια ενώ υπήρχε και ο Αστραφτερός Κύκνος που συμβόλιζε το ιπτάμενο άρμα του θεού.
(Εισαγωγή-προσθήκη σχολίων: Σείριος) Πηγή: ESOTERICA.gr .-= Η Πύλη των Μυστηρίων =-.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΟΜΙΛΕΙΤΑΙ ΣΕ ΕΠΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ

Τελευταία ίσως ακούγεται με ευκολία, για να περάσει στη συνείδηση του Ελληνικού λαού και των Ελλήνων οι οποίοι είναι ευαισθητοποιημένοι, ότι η Ελληνική Γλώσσα είναι συμπαντική και ομιλείται σε 7 σύμπαντα.
Η Ελληνική Γλώσσα ομιλείται σε 7 σύμπαντα, δεν ακούω κανέναν πλέον να έχει αντιρρήσεις περί της υπάρξεως άλλων συμπάντων, ούτε και αντιρρήσεις περί προελεύσεως της Ελληνικής Γλώσσας.
Υπάρχουν τέτοια στοιχεία στον πλανήτη για το τι είναι η Ελληνική Γλώσσα που δεν αντιπαρατίθεται πλέον το αντίπαλο δέος, έχει «λουφάξει» όπως λέμε στη Κρήτη. Δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν πλέον με την αλήθεια και με το τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας αν ρίξουμε μια μικρή μόνο ματιά.
ΚΑΘΕ ΔΕΛΦΙΚΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Κάθε ένα από αυτά τα Δελφικά Παραγγέλματα πρέπει να αναλύεται για να ενστερνίζονται τα Ελληνόπουλα τι ακριβώς σημαίνει Ελληνισμός. Ακούστε λοιπόν αυτό που πρέπει, αυτά που πρέπει δηλαδή που κάνει ο Αρτέμης στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα ονομάζεται Α ΔΕΙ, από του ρήματος ΔΕΩ όπως λέμε τα δέοντα, αυτά που πρέπει, «έπραξαν τα δέοντα».
Άρα λοιπόν αυτό το Α ΔΕΙ που σημαίνει «αυτά που πρέπει», είναι ένα ακρωνύμιο το οποίο εκφράζει την φιλοσοφία του Ελληνισμού.
Το Α αντιπροσωπεύει την Αρετή, το Δ εκπροσωπεί τη Δικαιοσύνη, το Ε την Ελευθερία και το Ι την Ισότητα.
Το Α ΔΕΙ λοιπόν είναι η κλασική αντίδραση και απάντηση του Αρτέμη. Τώρα ξέρετε ακριβώς τι σημαίνει το Α ΔΕΙ.
Ε. ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ: ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΠΕΔΙΑ, Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ, ΤΑ ΑΞΙΑΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
Ολόκληρο το άρθρο στο: http://alfeiospotamos.pblogs.gr

Ο ΘΕΟΣ ΣΤΡΥΜΩΝ

Ο Στρυμόνας είναι από τους πιο γνωστούς ποταμούς του κόσμου και αναφέρεται ως ποτάμιος θεός, συνδέεται με την Ελληνική Μυθολογία και τη Σερραϊκή Ιστορία σ' όλους τους αιώνες.
http://www.panoramio.com/photo/59728346
Κατά τη Βυζαντινή Περίοδο υπήρχε και Νομός (θέμα) με την επωνυμία Στρυμόνος και πρωτεύουσα τις Σέρρες.
Ο Θεός Στρυμών αναφέρεται στη θεογονία του Ησίοδου 264-366, ως υιός του Τιτάνα Ωκεανού, που παντρεύτηκε την αδελφή του Τηθύα, με την οποία απέκτησε τρείς χιλιάδες γιους, «τα βουερά ποτάμια».
http://www.panoramio.com/photo/93011721?source=wapi&referrer=kh.google.com
Κατά μιά άλλη παράδοση (Ψευδοπλούταρχος, Περί Ποταμών), ο Στρυμόνας ήταν γιος του Άρη  και της Ηλίκης.  Μόλις  δε έμαθε το θάνατο του γιου του Ρήσου, από τη μεγάλη λύπη  έπεσε στον ποταμό Παλαιστίνο και πνίχτηκε. Ύστερα απ' αυτό το ποτάμι εκείνο ονομάστηκε Στρυμόνας.
Κατά τον Ευριπίδη και τον Aπoλλόδωρo το Ρήσο Βασιλέα των θρακών και των Ηϊωνέων, τον γέννησε ο Στρυμόνας  με τη μούσα Ευτέρπη. Κατά τον Mαρσύα , ο Στρυμόνας γέννησε το Pήσo μαζί με τη μούσα Κλειώ, τέλος σύμφωνα μ΄ άλλες  παραλλαγές, τον έκανε με την Τερψιχόρη ή την Καλλιόπη.
http://www.panoramio.com/photo/7687595?source=wapi&referrer=kh.google.com
Ο θεός Στρυμών - με την 913 / 1995 Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Σερρών - καθιερώθηκε ως έμβλημα της πόλεως όπως αυτός εξεικονίζεται σε χάλκινο νόμισμα της Αμφιπόλεως.
http://www.serres.gr

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Ελληνικά νησιά: Από πού πήραν το όνομά τους;

Ξέρατε ότι ο Νάξος ήταν ο θρυλικός ηγεμόνας των πρώτων αποίκων του ομώνυμου νησιού;
Το ίδιο ήταν και ο Πάρος, για την Πάρο, ο Θάσος για την Θάσο, ο Ζάκυνθος για την Ζάκυνθο και ο Κέφαλος για την Κεφαλονιά. Γνωρίζατε ότι Κρήτη ονομαζόταν μία από τις νύμφες των Εσπερίδων, που φύλαγαν τα χρυσά...

μήλα στον κήπο των θεών, στη χώρα του Άτλαντα;

Η δε Σύμη ήταν μία άλλη νύμφη, συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κάτοικου του νησιού, ενώ ο Φολέγανδρος ήταν γιος του Μίνωα. Το ότι έπαιξε η αρχαία ιστορία ρόλο στην ονομασία των ελληνικών νησιών δεν μας κάνει εντύπωση. Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν ονόματα νησιών που η ιστορία τους προσπερνά μία εμβληματική -και πιθανώς μυθική- φιγούρα.

Όπως τα παρακάτω:
Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες. Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.
Σκύρος: Το νησί πήρε την ονομασία του από το άγριο πετρώδες έδαφός του. «Σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει «συντρίμμια πέτρας».
Ανάφη: Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα έπεσαν σε καταιγίδα και παρασύρθηκαν στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει. Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού οπότε είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί το οποίο κατάφεραν να προσεγγίσουν. Εκεί οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη (εκ του ρήματος αναφαίνω).
Μύκονος: Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση στον επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου.
Σαντορίνη: Το όνομα της νήσου «Θήρα» προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήραν που αποίκησε πρώτος το νησί. Το δε όνομα «Σαντορίνη», όμως, προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι κατά το πέρασμα τους στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά σε εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Σάντα Ειρήνη) η οποία υπήρχε στο νησί.
Ικαρία: Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του νησιού. Μία από αυτές αναφέρεται στην φοινικική ρίζα «-καρ» και στον λαό των Κάρων, της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όμως, το νησί ονομάζεται Ικαρία από τον μύθο του θρυλικού Ικάρου, που με τον θάνατό του εκεί έδωσε το όνομά του στο Ικάριο πέλαγος.
Σκιάθος: Το όνομα της Σκιάθου, φημολογείται ότι προέρχεται από τις λέξεις «σκιά» και «Άθως», καθώς το νησί βρίσκεται γεωγραφικά -και μεταφορικά- στην σκιά του Αγίου Όρους.
Αλόννησος: Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, καθώς έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος, δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα η Αλόννησος ήταν άλλο νησί (άγνωστο το ποιο). Παρά ταύτα το όνομα παραμένει ως έχει για το νησί, το οποίο κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν «Ίκος».
Λήμνος: Η λέξη Λήμνος κατά μία εκδοχή -των φοινικιστών- είναι φοινικική και σημαίνει λευκή, άσπρη, λαμπερή. Όμως ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ονομασίες με το ηφαιστειογενές νησί. Άλλες εκδοχές υποστηρίζουν πως το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη «λήιον», που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «ληίς» (που σημαίνει κοπάδι) + «μήλο» (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ήδη από την αρχαιότητα.
Λέρος: Το μεγαλύτερο μέρος της Λέρου είναι σχετικά επίπεδο και με χαμηλά βουνά (το υψηλότερο σημείο είναι το Κλειδί 320 μ.). Για αυτό το νησί πήρε το όνομά του από την αρχαία ελληνική λέξη «λέρος» που σημαίνει ομαλός, επίπεδος.
Ρόδος: Από την αρχαία εποχή έχει επικρατήσει ο συσχετισμός του ονόματος με το ομώνυμο λουλούδι, ιερό στον θεό Ήλιο. Γι’αυτό και τα νομίσματα της Ρόδου παρίσταναν από το ένα μέρος του κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το Ρόδον.
Κέρκυρα: Σύμφωνα με πολλούς μελετητές το όνομα οφείλεται στην νύμφη Κέρκυρα, κόρη του ποταμού Ασώπου. Ο θεός Ποσειδώνας αγάπησε την όμορφη κοπέλα, την έφερε στο νησί και του έδωσε το όνομά της. Από τον έρωτά τους έφερε στη ζωή τον Φαίακα, τον μυθικό γενάρχη των Φαιάκων.
Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο μύθος της νύμφης Κέρκυρας συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη «κορυφώ» από την ακρόπολη που βρίσκεται απέναντι από το σημερινή πρωτεύουσα. Από την λέξη «κορυφώ» προήλθε στην συνέχεια η λατινογενής ονομασία Corfu, με την οποία είναι γνωστό το νησί στο εξωτερικό.
Κύθηρα: Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία. Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον μεσαίωνα λεγόταν Κυθουρία και Τσερίγο ή Τσιρίγο, όνομα που του έδωσαν οι Ενετοί ναυτικοί. Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων. Η ονομασία «Κύθηρα» τους δόθηκε από την Αφροδίτη, την προστάτιδα του νησιού κατά την αρχαιότητα, που εδώ την έλεγαν Κυθήρια ή Κυθέρεια, από το ρήμα «κεύθω», το οποίο σημαίνει «κρύπτω τον έρωτα στην κοιλία».